Wilde dieren in Toscane

Toscane ligt aan de westkust van Italië. Het is een regio met een rijke geschiedenis en erfgoed, met oude gebouwen en slaperige boerendorpjes in het weelderige, glooiende landschap. De hete zon en de lange, warme dagen hebben een verrassende diversiteit aan wild naar Toscane gebracht. De meest geziene en verwachte Europese dieren zijn hazen, herten en everzwijnen, maar er zijn ook schorpioenen en stekelvarkens in het gebied. Dit maakt een rijk en spannend gebied voor toeristen die graag wild zien en fotograferen.

Waarom maak je geen reis naar Toscane en zie je waarom we er zo van houden? Vind vandaag nog het perfecte Toscaanse vakantiehuis en blader door onze collectie.

Neem contact op met onze Vakantiehuis Specialisten die je kunnen helpen bij het vinden van het ultieme Toscaanse vakantiehuis op maat.

Er zijn veel everzwijnen in Toscane en de beste tijd en plaats om deze te zien is 's nachts bij landbouwgronden. Everzwijnen zijn dol op de druiven in de wijngaarden. Er wordt tussen september en januari op ze gejaagd en everzwijnenvlees is populair: zo populair dat het gerecht "Pappardelle Cinghiale" het nationale gerecht van Toscane genoemd wordt.

Het Toscaanse wilde zwijn - of ‘cinghial’ - heeft de dubieuze, dubbele eer dat het zowel een lokaal symbool als een lokale delicatesse is. Het krijgt wat bescherming, met name in de dichtbeboste heuvels van Maremma en andere regionale parken, maar het gesnuif en gewroet dat zo goed is om de bosvloer te verluchten, is niet welkom in de dorpstuinen of de beroemde wijngaarden van Toscane. Het everzwijn wordt verleid door de geur van rijpende druiven en ze kunnen in een paar minuten door rijen wijnstokken heen scheuren, waarbij ze miljoenen aan schade veroorzaken.

Omdat deze beesten overlast veroorzaken, staan de lokale inwoners over het algemeen achter de noodzaak om ze te beheersen. Het jachtseizoen - dat van half-september tot eind januari loopt - blijft onderdeel van het boerenjaar, met name voor de oudere generatie. Het zorgt ook voor het hoofdingrediënt van machtige en stevige gerechten.

U hebt de meeste kans om een wild zwijn te zien als u in de schemering over een kronkelend landweggetje rijdt. Soms ziet u dan een zwartgrijze rug, met een lichte borstelige rand, verborgen in het kreupelhout; als het everzwijn buiten loopt, ziet u het opmerkelijke, wigvormige silhouet, de lange snuit van het dier en het verrassend sierlijke drafje. De jonge beesten zien er min of meer uit zoals Walt Disney hen zou tekenen: schattige biggetjes met bleke strepen op hun chocoladebruine vacht. Wees voorzichtig want hun moeders kunnen aanvallen zodra zij een bedreigd gevoel hebben, dus te allen tijde uiterste voorzichtigheid als er wilde zwijnen zijn.

De twee meest voorkomende hertensoorten die in Toscane gezien kunnen worden, zijn de ree en het damhert. Beiden zijn majestueuze beesten. Het is zeker de moeite waard om de drukkere toeristengebieden een tijdje achter u te laten voor een wandeling in de natuurgebieden van Toscane: als u een kudde herten in het Toscaanse landschap ziet rondlopen, maakt het een fantastische ervaring. Het biedt u niet alleen de kans om deze mooie dieren te zien: met een wandeling in de bossen en parken van Toscane zult u adembenemende natuurlandschappen te zien.

Een ree is "capriolo“ in het Italiaans en het is de kleinere van de twee soorten en kan door zijn kleine staart van slechts 2-3 cm geïdentificeerd worden. Als de seizoenen veranderen in Toscane, verandert ook de vacht van de ree: van roodbruin naar een warme, dikke grijze kleur in de wintermaanden. Het gewei wordt in november afgeworpen en groeit dan in mei weer aan naar de volledige lengte. Het is een ongelooflijk mooie ervaring om een ree te zien springen, zwemmen en rennen.

De Italiaanse naam van het damhert is "daino” en het is veel groter. De lange nek en het slanke hoofd maken het tot een indrukwekkend gestalte en damherten hebben een uniek gewei. Als u het van dichtbij bekijkt, ziet u duidelijk de kleine spades aan het eind die helpen om voorwerpen van de grond op te pakken. Ze hebben ook een prachtige variatie aan vachtkleuren, wat voor de liefhebbers van herten erg interessant is.

Hoewel beide hertensoorten het liefst in de schemering erop uit trekken, kunt u overdag goed een gelegenheid hebben om de vrouwtjes te zien. Instinctief beschermen zij 's nachts hun jongen: daarom zijn zij overdag wel te zien. De beste lokatie om deze dieren te zien, is waar veel bosbessen en paddestoelen te vinden zijn - dat is het ideale voedsel voor herten.

Eén diersoort die u zeer waarschijnlijk zult tegenkomen als u in Toscane bent, is de haas. Hazen zijn veel groter dan konijnen, en een gemakkelijke aanwijzing om ze van konijnen te onderscheiden, is de grotere oren met zwarte punten. De vacht van hazen is meestal tussen zandkleurig en bruin, met wit op de buik, maar is niet altijd zo; hazen in het noorden van het land worden bijvoorbeeld in de winter wit, zodat ze in de sneeuw niet opvallen.

Het favoriete terrein van hazen is landbouwgrond of vlakke bosgrond, waar hun ongelooflijke snelheid goed van pas komt als ze aan gevaar moeten ontsnappen. Hazen hebben langere poten dan konijnen en krachtigere voorpoten. Hiermee kunnen ze plotseling van richting veranderen als ze rennen om een achtervolger af te schudden. Dit wordt "haken slaan" genoemd en is ook een manier om hazen van konijnen te onderscheiden.

Wat ook anders is dan bij konijnen, is dat hazen niet onder de grond leven, maar in legers boven de grond: dat zijn kleine kuiltjes waar zij stil en gecamoufleerd kunnen liggen. Als u legers kunt zien rond uw vakantiehuis op het platteland van Toscane, dan is dat een teken dat er hazen in de buurt zijn. De beste tijd om ze te gaan bekijken is 's avonds en 's nachts.

Hazen zijn het meest actief in het donker: dan eten zij plantaardig materiaal en paren ze. Babyhaasjes worden pulsterling genoemd en kunnen het hele jaar door geboren worden.

Van alle dieren in Toscane kan het stekelvarken het agressiefst zijn. Vanwege zijn slechte zicht is het stekelvarken altijd eerder geneigd om aan te vallen dan om af te wachten. Stekelvarkens zijn meestal 's nachts actief, maar als u er overdag een tegen komt, dan moet u het met rust laten. Het agressieve gedrag van het stekelvarken bestaat uit onder andere grommen, op de grond stampen en de stekels op de staart laten rammelen.

Voor een gebied dat zoveel beroemde aspecten omvat, is het onwaarschijnlijk dat iemand Toscane gaat bezoeken om stekelvarkens te bekijken. Maar in de praktijk zou dat zeker kunnen. Voor alerte bezoekers die nieuwsgierig zijn naar het wild dat in dit gebied leeft, zullen deze zelfverzekerde lokale dieren een onverwacht hoogtepunt zijn. De grotendeels vredelievende 'istrici' houden zich graag op de achtergrond. Omdat ze van de meeste roofdieren niet veel te vrezen hebben, doen zij lekker waar ze zin in hebben: zwerven door naaldbossen en over landbouwgronden met de typische vindingrijkheid die knaagdieren eigen is.

Deze stille beesten zijn het meest actief tussen zonsondergang en de vroege ochtenduren. Op dat tijdstip komen hun scherpe gehoor, gevoelige poten en goed ontwikkelde reuk beter van pas dan hun zicht, met name in de holen en het kreupelhout waar zij zoveel van houden. Ze zijn van nature rustig en nonchalant en kuieren dan ook meer dan dat ze rennen; maar als ze indruk willen maken, gebruiken zij hun stekels ter verdediging en dan bent u beter af in de auto...

De Toscaanse kuifstekelvarkens zijn de nakomelingen van de eerste paren die door de oude Romeinen uit Afrika werden ingevoerd: zij wilden hen als voedselbron gebruiken. Tegenwoordig doet het stekelvarken het eten: soms dwalen ze wel meer dan 10 kilometer van hun hol, op zoek naar vruchten die van de bomen gevallen zijn, maar ook zaden en insecten. Hun voorkeur voor wortels en knollen, en het feit dat  ze onder omheiningen door tunnels kunnen graven, drijft de tuiniers in de regio tot wanhoop. En hoewel stekelvarkens minder schade aanrichten dan everzwijnen, hebben zij ook graag wat Chianti – d.w.z. de druiven ervan.

De schorpioenen die in Italië en Toscane gevonden worden, zijn niet giftig. Zij zijn zwart en klein, worden zelden meer dan 30 mm lang, en als zij al steken, dan is dit vergelijkbaar met een bijen- of wespensteek. Alleen mensen met allergieën voor insectenbeten moeten meer voorzorgsmaatregelen nemen. Als een schorpioen in een gebouw gevonden wordt, kunt u deze gewoon ergens mee vangen en verwijderen.

Er zijn wereldwijd ongeveer 1.400 verschillende soorten schorpioenen, en verrassend genoeg zijn maar 25 soorten dodelijk voor mensen. Hier geeft een minderheid de rest dus een slechte reputatie. Gelukkig zijn de schorpioensoorten die u in Europa tegenkomt niet gevaarlijk, hoewel er wel allergische reacties in sommige slachtoffers geconstateerd zijn.

Wat moet ik doen als ik gestoken word door een schorpioen?

Aanvallen van schorpioenen zijn vrij zeldzaam in Toscane, maar mocht er toch iets gebeuren, dan is het belangrijk om het weten hoe u de steek moet behandelen. Om te beginnen maakt u de gestoken plek met water en zeep schoon om vuil en bacteriën te verwijderen. Leg het arm of been dat gestoken is wat omhoog en leg er een koud compres op om de zwelling te verminderen. Tot slot neemt u wat gewone pijnstillers en binnen 30 minuten zult u merken dat de pijn begint te zakken. Als u andere symptomen ervaart of als een kind wordt gestoken, kunt u het beste voor de zekerheid een arts raadplegen.